محل زندگی پلیکان‌ها

پلیکان‌ها در مناطق گرم سیری و معتدل سراسر جهان زندگی می‌کنند و معمولاً نزدیک آب‌های شیرین یا شور مانند دریاچه‌ها، تالاب‌ها، رودخانه‌ها و سواحل دریاها دیده می‌شوند. هشت گونه مختلف از پلیکان‌ها وجود دارد که برخی از معروف‌ترین آن‌ها عبارتند از:

پلیکان سفید (Pelecanus onocrotalus): در اروپای شرقی، آسیا و آفریقا زندگی می‌کند.

پلیکان قهوه‌ای (Pelecanus occidentalis): در قاره آمریکا، از جنوب ایالات متحده تا شیلی و پرو یافت می‌شود.

پلیکان خاکستری (Pelecanus philippensis): در جنوب و جنوب شرق آسیا دیده می‌شود.

ویژگی‌های ظاهری پلیکان‌ها

اندازه بزرگ: پلیکان‌ها از بزرگ‌ترین پرندگان پروازی هستند و طول بال‌های آن‌ها به ۳ متر هم می‌رسد.

کیسه گلوی منعطف: این کیسه برای صید ماهی و ذخیره غذا استفاده می‌شود و گاهی تا ۱۱ لیتر آب را در خود نگه می‌دارد.

پاهای پرده‌ دار: مانند غازها و اردک‌ها، پاهای پلیکان‌ها پرده‌دار است که به آن‌ها در شنا کردن کمک می‌کند.

منقار بلند و قلاب‌دار: این منقار برای گرفتن ماهی‌ها و دیگر طعمه‌ها بسیار مناسب است.

تغذیه پلیکان‌ها

پلیکان‌ها عمدتاً ماهی‌خوار هستند، اما گاهی از قورباغه‌ها، سخت‌پوستان و حتی پرندگان کوچک نیز تغذیه می‌کنند. روش شکار آن‌ها بسیار جالب است:

شکار گروهی: برخی گونه‌ها مانند پلیکان سفید، به صورت گروهی ماهی‌ها را به سمت آب‌های کم‌عمق هدایت می‌کنند و سپس با کیسه‌های خود آن‌ها را صید می‌کنند.

غواصی: پلیکان‌های قهوه‌ای از ارتفاع بالا به داخل آب شیرجه می‌زنند و ماهی‌ها را شکار می‌کنند.


تولیدمثل و مراقبت از تخم‌ها و جوجه‌ها

پلیکان‌ها پرندگان اجتماعی هستند و معمولاً در کلونی‌های بزرگ تخم‌گذاری و جوجه‌آوری می‌کنند.

تعداد تخم‌ها: معمولاً ۱ تا ۳ تخم می‌گذارند (بسته به گونه).

مراقبت والدین: هر دو والدین در گرم نگه‌داشتن تخم‌ها مشارکت دارند و به نوبت روی تخم‌ها می‌خوابند. دوره جوجه‌کشی حدود ۲۸ تا ۳۶ روز طول می‌کشد.

تغذیه جوجه‌ها: پس از تولد، جوجه‌ها کاملاً وابسته به والدین هستند. پدر و مادر غذا را هضم و سپس به صورت نیمه‌هضم‌شده به جوجه‌ها می‌دهند.

رشد جوجه‌ها: جوجه‌ها پس از ۱۰ تا ۱۲ هفته می‌توانند پرواز کنند، اما ممکن است تا چند ماه دیگر هم نزد والدین بمانند.

نتیجه‌گیری

پلیکان‌ها پرندگان شگفت‌انگیزی هستند که با ظاهر منحصربه‌فرد و رفتارهای اجتماعی خود، توجه هر بیننده‌ای را جلب می‌کنند. آن‌ها نه‌تنها در اکوسیستم‌های آبی نقش مهمی ایفا می‌کنند، بلکه به‌عنوان نماد همکاری و مراقبت والدینی نیز شناخته می‌شوند. حفظ زیستگاه‌های طبیعی آن‌ها، به بقای این پرندگان زیبا کمک خواهد کرد.